sobota, 7 lutego 2015

"MUZYKA PANA CHOPINA" Wanda Chotomska



O Chopinie napisano już naprawdę bardzo dużo, jak nie wszystko. Ale w taki sposób - jeszcze nie, i to dla dzieci. Przecież one także powinny poznać naszego największego kompozytora. Wanda Chotomska zwraca się do najmłodszych językiem przejrzystym, czystym, prostym. Częściowo wierszowanym, co powoduje przyjemny i zrozumiały odbiór. Lekturka jest niezwykła. To bardzo kolorowa, ciepła kronika - biografia, gdzie obok dat, prawdziwych zdjęć, rycin i portretów mistrza są przedstawione osoby z jego otoczenia, rodzina, a także emocje i uczucia. Nie ma suchych faktów, ale barwne opowieści z kolejnych etapów życia, przybliżające sylwetkę Fryderyka jako człowieka kochającego, cierpiącego, szczęśliwego, chorego.  Autorka opowiada o nim nie jak poważny biograf, ale jako osoba bardzo bliska, kochająca i rozumiejąca jego samego oraz muzykę przez niego tworzoną. To powoduje, że z wielką przyjemnością i  chęcią zagląda się do książeczki. Wgłębiając się w nią na dłużej mamy wrażenie odbywania wędrówki po innym świecie i w innym czasie. Wydaje się być piękną baśnią, czytaną przy muzyce Chopina, oczywiście, płynącej z dołączonej do książki płyty.
1 marca minie 205 lat od jego narodzin, tym bardziej zachęcam do sięgnięcia po tę pozycję!


"Preludium deszczowe

Najpierw były
plakaty na mieście,
Sto pięćdziesiąt,
a może i dwieście,
na plakatach
litery metrowe:
"Wielki koncert - 
Preludium Deszczowe".
Ludzie stali,
plakaty czytali,
nie pytali,
gdzie będzie ten koncert,
tylko biegli
pod pomnik Chopina
do łazienek,
gdzie wierzby płaczące."


"W listach do przyjaciół i rodziny Chopin bardzo dużo pisał o podróżach. "Wojażach" - jak się wtedy z francuska mówiło. W latach wakacji spędzanych w Szafarni - zwiedził większość pobliskich miejscowości, a także Płock, Gdańsk, Toruń. I jego opisy są o niebo lepsze niż opisy we wszystkich przewodnikach turystycznych, jakie znam.
A jego najdłuższą w tych latach podróżą był na pewno wyjazd "do wód" - jak się wtedy mówiło. Lekarze zalecali go Fryderykowi i Emilce, bo obydwoje często chorowali. Więc razem z panią Justyną i Ludką pojechali na kurację do uzdrowiska Duszniki Zdrój.
I oczywiście tam też koncertował. Grał na kiepskim instrumencie, ale - jak pisała ówczesna prasa - grał świetnie.
Legenda mówi, że było tak - W czasie kiedy Chopin był w Dusznikach, zdarzyło się nieszczęście. Jedna z dziewczyn podająca kuracjuszom wodę w pijalni, Libusza, straciła ojca. Zginął w wypadku, a ponieważ matka zmarła już dawno, dziewczyna została sama z czworgiem młodszego rodzeństwa. Więc żeby pomóc Libuszy i jej rodzeństwu, Chopin wystąpił z koncertem, przeznaczając cały dochód dla sierot.
Teraz w Dusznikach odbywają się co roku festiwale chopinowskie, a w sali, w której niegdyś grał - koncerty przy świecach."


Wydawnictwo Literatura


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz