środa, 27 sierpnia 2014

"OPOWIADANIA NA DOBRANOC" Polscy pisarze dzieciom


Nic bardziej nie cieszy dzieci wieczorem niż wesoła opowiastka na dobranoc. Ta książka oferuje mnóstwo śmiesznych, bajkowych, mądrych, fantastycznych i kolorowych historyjek. To co cieszy mnie, to przepiękne, niespotykane i baśniowo magiczne ilustracje. Kilku artystów użyczyło swego pędzla do zobrazowania dobranocek, ale wszystkie urzekają bogactwem szczegółów i głębią koloru. 
Ewa Poklewska-Koziełło, Iwona Cała, Magdalena Kozieł-Nowak, Jona Jung, Jola Richter-Magnuszewska, Katarzyna Bajerowicz, Mikołaj Kamler to twórcy, o których już jest głośno. Każdy ma swój indywidualny i rozpoznawalny styl, co ucieszy każde oko. Niezwyłe i wspaniałe. Polecam, bo nie wyobrażam sobie bez nich podróży w wyobraźnię! A te ilustracje są naprawdę porywające w swej technice wykonania i przekazu.
Różnorodność nazwisk autorów fabuły i obrazów powoduje, że lektura jest na tyle ciekawa, że dzieci same  rwą się do sięgania po nią, wybierają rozdział, samodzielnie czytają.. Dobrą zabawę gwarantują im, między innymi, takie nazwiska jak: Grzegorz Kasdepke, Adam Bahdaj, Paweł Beręsewicz, Natalia Usenko, Renata Piątkowska, Barbara Gawryluk, Joanna Papuzińska, Irena Landau.
Wyraźne litery, wciągające tytuły i przystępna dla dzieci treść, przekonują do ciągłego zaglądania i szukania interesujących bajeczek. Świetnym sposobem na uspokojenie "brykaczy", rozweselenie "smutniaków", czy rozpogodzenie "gniewnych" jest także dołączona do książki płyta do słuchania. Włączenie jej powoduje natychmiastowe zainteresowanie i zaintrygowanie ze strony dzieci. To nie głos mamy czy taty, a słychać bajkę czytaną z muzyką. Koniecznie wypróbujcie, drodzy Rodzice!





"- Nasze jezioro jest pełne krokodyli i obawiam się, że ile razy spojrzysz w wodę, tyle razy zamiast swojego odbicia zobaczysz któregoś z moich braci. Ale jeśli koniecznie chcesz sie przejrzeć, spójrz w niebo... Widzisz, jakie, wielkie okrągłe lustro? W sam raz dla żyrafy. Jeśli jeszcze trochę wyciągniesz szyję, jestem pewny, że zobaczysz w nim swoje odbicie - powiedział krokodyl i pokazał żyrafie księżyc.
Ale chociaż żyrafa całą noc stała pod księżycem i całą noc wyciągała szyję, nie udało jej się przejrzeć w księżycu i w dalszym ciągu nie wiedziała, jak wygląda. I pewnie już nigdy się nie dowie, bo nad ranem, kiedy lustro zniknęło z nieba, żyrafa poczuła taki głód, że nie myśląc wiele, zjadła na śniadanie swój piękny, nowy kapelusz z palmowych liści."






"Alicja otworzyła oczy i ku swemu zdumieniu zobaczyła, że po jej mieszkaniu krząta się inny smok... A właściewie smoczyca! Miała rude włosy upięte w kok, długie rzęsy i małe słote skrzydełka. Ubrana była w piękną sukienkę w czerwone grochy i właśnie wykonywała taneczny piruet przed lustrem, z którego ściągnęła koc.
- Widzę, że obudziałaś się, moja droga! - zawołała wesoło. - To bardzo dobrze!
- Kim pani jest? - spytała zdumiona Alicja.
- Na imię mi Zuzanna i jestem twoją cioteczną prababką! Już nie mogłam patrzeć na twoje łzy!
Alicja poczuła, że kręci jej się w głowie.
- A więc to pani tak hałasowała w nocy?
- Och! Wybacz! - Zuzanna wyraźnie się speszyła. - Być może trochę przesadziliśmy, to dlatego, że tak świetnie się wspólnie bawimy!
- Czy to znaczy, że są inne smoki? - Alicja szeroko otworzyła oczy ze zdumienia.
- Naturalnie! Jest wuj Edek i kuzyn Zdzicho! Edek jest gruby jak beczka, okropnie kocha muzykę i zawsze nosi na głowie słuchawki, a w kieszeni radyjko na baterie. Żebyś wiedziała, jaki on jest zabawny! Za to Zdzicho jest chudy jak tyczka. Poznasz go po czarnej czapce  dżokejce i wywalonym języku - to straszny łasuch! Wczoraj specjalnie dla niego zrobiłam piernik w polewie!"







"Gwiazda zaparzyła Księżycowi gorącą herbatę i narobiła pysznych kanapek, a potem oglądali w telewizji "Gwiezdne wojny", "Taniec z gwiazdami" i "Drogę do gwiazd".
- Było mi bardzo miło - powiedział Księżyc, kiedy wizyta dobiegła końca. - Chętnie wpadnę jeszcze kiedyś, jeśli można.
- No pewnie, zapraszam - zgodziła się zadowolona gwiazda.
Od tamtego czasu Księżyc regularnie odwiedza Trzy Chałupy. Aby odwdzięczyć się za poczęstunki, zawsze stara się przynieść ze sobą drobny upominek: a to odrobinę srebrnego, kosmicznego pyłu, a to malutki meteoryt w słoiczku, czy choćby włos z warkocza komety. Razem z gwiazdą filmową rozmawiają godzinami o tym, jak to jest świecić pełnym blaskiem."




Wydawnictwo Literatura


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz